تاریخچه پارچه پشم
پشم حیوانات به خاطر پروتئین و درصد کمی چربی که دارد از پارچه های دیگر متمایز شده است. بیشتر برای لباس های زمستانی مناسب است به همین دلیل استحکام خاصی دارد. در زمان بارش برف و باران از خیس شدگی جلوگیری می کند. پارچه های دیگر از نظر کیفی نمی توانند با پارچه های پشمی رقابت کنند. پارچه پشمی تغییرات جوی در بدن را کاهش داده و با جذب عرق تعادل در بدن را ایجاد می کند. به دلیل تارهای هم قطر و هم حجمی که دارد وزن کمتری نسبت به بقیه پارچه ها دارد. پوشاکی که از آن ایجاد می شود بسیار سبک است. رنگ پذیری الیاف پشم یکی از مهم ترین خصوصیت این پارچه است. پشم ماده طبیعی است که اثرات مخربی بر محیط زیست ندارد. در ایران و آسیای مرکزی از پشم بسیار استفاده می شود. در گذشته از پشم برای قالی بافی استفاده می شد. ارزش تجاری پشم، براساس رنگ، طول، ظرافت الیاف و درجه آن تعیین می شود. منسوجات پشمی به فاستونی شهرت دارند و از آن برای دوخت لیاس های گرم،کت،مانتو و پالتو استفاده می شود. استرالیا عمده ترین و با کیفیت ترین تولیدکننده الیاف پشم در جهان را تشکیل می دهد. فرآیند تولید پشم با قیچی مخصوص چیده می شود، و در محلول آب و صابون شست و شو می شوند. در این حالت پشم وزن خود را از 30تا 70درصد از دست می دهد. بعد توسط یک سری غلطک عبور می کنند تا آب اضافه آن تخلیه شود و خشک گردد. در مرحله رنگرزی اگر بعد از شست و شویی بالافاصله رنگ شود به آن کلاف پشم رنگی می گویند. اگر بعد از ریسندگی رنگ شود به آن نخ پشمی رنگی گویند. الیاف به شکل تار عنکبوتی نازک در خواهند آمد. بعد تبدیل به فیتلیه می شوند که با مالش دادن رشته های تار عنکبوتی روی هم انجام می شود. در نهایت در مرحله ریسندگی و بافندگی، پارچه تولید می شود.