تاریخچه گونی کنفی
گونی های کنفی از الیاف طبیعی کنف که کاملاَ طبیعی است تولید می شود. کنف یک گیاه بسیار قدیمی است که توسط کشاورزان تولید می گردد. قدمت آن به صدهزار سال پیش برمی گردد که برای ساخت پارچه نیز استفاده می شود. چین یکی از اولین مناطقی است که به کشت تولید پارچه کنف پرداخت است. اوایل استفاده از کنف برای تولید کاغذ بود. پارچه های حاصل از تولید آن خیلی مقاوم هستند. در قرون وسطی از آن در اروپا برای بادبان کشتی ها قابل استفاده بود. کنف مهم ترین و اصلی ترین محصول کشاورزی در هند و بنگلادش است. جزء تولید کننده کنف در جهان هستند. با توجه به مسائل زیست محیطی از کنف برای ماده اولیه در صنایع های مختلف استفاده می شود. گونی ها برای حمل و نقل و نگهداری غذا، بافت فرش و لباس در گذشته مورد استفاده قرار می گرفت. به خاطر بافت ساده ای که داشت به راحتی با دست قابل بافت بود. الیاف آن در گذشته الیاف طبیعی مثل پشم، پنبه، کتان وکنف، چتایی، ... بود. در قرن وسطی تقاضا استفاده از گونی افزایش پیدا کرد. کارگاه های برای بافت گونی ساخته شد این امر باعث تنوع در تولید گونی گردید. با ظهور انقلاب صنعتی دستگاه های بافت به همراه بافت الیاف های مصنوعی از جمله پلی پروپیلن اضافه گردید. این امر باعث افزایش چند برابر در تولید و کاهش قیمت گردید. گونی در مصارف مختلف مثل کشاورزی، صنعتی، ساختمانی، بسته بندی، تزئینی کاربرد دارد. نوع پارچه کیسه محکم، بادام، زمخت و سرسخت است. کلمه گانی به معنی پارچه درشت است و ریشه زبان هندی و آریایی دارد. به این گونی ها، گونی های شن نیز گفته می شود چون در مواقع اضطراری مثل سیل استفاده می شود. در مناطق روستایی با خیس کردن گونی برای مهار آتش سوزی استفاده می شود. نخستین کارخانه گونی بافی در ایران در سال 1311 در رشت تاسیس گردید. گونی ها براساس ضخامت و الیافی که به کار می رود طبقه بندی می شوند. همچنین براساس وزن گونی به فروش می رسند. هرچقدر الیاف گونی طبیعی تر باشد قیمت آن گران تر خواهد بود. استفاده از الیاف مصنوعی وزن سبک تر، مقاوم در برابر آفتاب، انعطاف پذیری و مفرون به صرفه بودن آن است.